co to są grunty pozostałe w podatku od nieruchomości
W przyszłym roku czeka nas kolejna podwyżka podatku od nieruchomości. Rady miasta Gdańska, Sopotu i Gdyni na jesiennych sesjach zdecydowały o podniesieniu podatku od nieruchomości w 2023 r. do maksymalnego, przewidzianego prawem poziomu. Podatek za mieszkania i domy wyniesie w przyszłym roku 1 zł za m kw. To podwyżka o 11 gr na m kw.
Jeśli podatek od nieruchomości za cały rok nie przekracza kwoty w wysokości 100 zł, wówczas podatnik ma obowiązek zapłacenia podatku jednorazowo, w terminie do 15 marca 2022 r. Pozostali płatnicy płacą podatek od nieruchomości do 15. dnia każdego miesiąca na postawie decyzji otrzymanej z urzędu miasta/ gminy.
Osią sporu w komentowanej sprawie jest możliwość zastosowania wobec budynku, będącego w posiadaniu podatnika, zwolnienia od podatku od nieruchomości przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 6
Użytkownik wieczysty musi uiścić pierwszą opłatę oraz opłaty roczne. Pierwsza opłata obliczana jest w formie stawki procentowej - wynosi od 15 do 25% ceny nieruchomości gruntowej. Taką opłatę właściciel nieruchomości pobiera jednorazowo. W późniejszym czasie wysokość podatku obliczana jest na innych zasadach.
Maksymalne stawki podatku od nieruchomości są co roku podawane w obwieszczeniu ministra finansów, Stawka maksymalna za pozostałe grunty to 0,71 zł za 1 m2 (obecnie 0,61 zł).
Site De Rencontre Pour Homme Et Femme Gratuit. Zawyżanie podatków od nieruchomości jest nagminne. Wiele osób i firm płaci zbyt wysoki podatek od nieruchomości. Wynika to najczęściej z rozbieżności interpretacyjnych co do kwalifikacji danego obiektu jako gruntu, budynku czy budowli, a w przypadku przedsiębiorców istotne jest też, czy nieruchomość służy prowadzeniu działalności gospodarczej. Należne podatnikom nadpłaty sięgają niekiedy nawet kilkuset tysięcy złotych, można je jednak odzyskać. Podatek od nieruchomości. Kto płaci i za co Podatek od nieruchomości to danina, jaką zobowiązani są płacić: właściciele nieruchomości, użytkownicy wieczyści, samoistni posiadacze, posiadacze nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Przedmiotem opodatkowania są: grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania stanowi: dla gruntów – ich powierzchnia, dla budynków – ich powierzchnia użytkowa, a dla budowli – ich wartość. Uregulowania podatku od nieruchomości zawarto w Ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Stawki opodatkowania podatkiem od nieruchomości Co ciekawe to poszczególne rady gmin indywidualnie uchwalają obowiązujące na ich terenie stawki opodatkowania nieruchomości, a wpływy z podatków zasilają ich kasę. Ich swoboda ograniczana jest jedynie maksymalną wysokością stawek ogłaszanych każdego roku przez Ministra Finansów. Właśnie na etapie ustalania podstawy i stawek opodatkowania powstają rozbieżności i błędy interpretacyjne, które sprawiają, że posiadacze nieruchomości płacą znacznie wyższe podatki od nieruchomości niż powinni. W budynkach mieszkalnych obowiązuje stawka 0,89 zł/m2, ale jeśli budynek zostanie uznany za służący prowadzeniu działalności gospodarczej stawka wyniesie aż 25,74 zł/m2. Na przykładzie gruntów, w 2022 roku zasadnicza stawka opodatkowania wynosi 0,54 zł/m2. Jeśli jednak ten sam grunt zostanie uznany za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, wówczas stawka wzrośnie niemal dwukrotnie – do 1,03 zł/m2. Różnice są więc diametralne. Budynek a budowla Równie istotne z perspektywy podatników jest rozróżnienie czy posiadana nieruchomość zostanie zakwalifikowana jako budynek, czy jako budowla. Dla przykładu, nieruchomość o powierzchni 100 m2 o wartości 5 mln zł uznana za budynek będzie podlegać rocznemu podatkowi w wysokości 2 574 zł. Ta sama nieruchomość zakwalifikowana jako budowla – 100 000 zł. W tym drugim przypadku stawka opodatkowania wynosi bowiem 2% wartości związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej budowli. Co ciekawe przepisy prawa podatkowego nie są w tej kwestii precyzyjne, odsyłając przy dokonywaniu w tym zakresie interpretacji do przepisów prawa budowlanego, a niekiedy i węższych dziedzin prawa prawa lotniczego, kolejowego, drogowego, czy energetycznego. Co więcej, sama ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zastrzega, że przy ustalaniu podstawy, a zatem i wysokości opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości, należy brać pod uwagę, czy była ona ulepszona, a przede wszystkim czy była amortyzowana. Jeśli nie, wówczas podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa budowli. Gmina chciała opodatkowywać firmę wyżej, bo miała za małe wpływy z podatków Inna ze spółek, zajmująca się realizacją projektów związanych z energetyką, nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych posiadanych elektrowni wiatrowych. W ewidencji środków trwałych spółka wyodrębniła tylko niektóre elementy elektrowni, jak fundamenty, wieże oraz urządzenia wytwarzające prąd. Pierwsze dwa elementy zgłaszała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle. Z dniem 1 stycznia 2017 r. zmieniły się przepisy pozwalające spółce korzystniej opodatkować posiadane elektrownie wiatrowe, przyjmując za podstawę opodatkowania ich wartość rynkową jako całości, określoną przez samą spółkę na dzień powstania obowiązku podatkowego, a nie wartość początkową przyjętą do celów amortyzacji jak tego chciał organ. W tej sprawie musiał wypowiedzieć się sam Naczelny Sąd Administracyjny, który przyznał rację spółce. WSA w Gdańsku uwzględniając wskazania kasacji uchylił niekorzystne dla przedsiębiorcy rozstrzygniecie organu podatkowego orzekając, że „… ewidencja środków trwałych sama w sobie nie decyduje o podstawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Przedmiotem opodatkowania nie są bowiem środki trwałe, ale budowle lub ich części”. Zmiana przepisów okazała się korzystniejsza dla właścicieli nieruchomości, pozwalając im płacić niższe podatki. Mając na uwadze tę zmianę, w uzasadnieniu swojego wyroku sąd dostrzegł co było prawdziwym powodem niekorzystnego wobec przedsiębiorcy stanowiska organu: „…podnoszona w odpowiedzi na skargę kwestia pogorszenia sytuacji finansowej gminy z uwagi na obniżenie wpływów z podatku od nieruchomości nie może skutkować podtrzymywaniem stanowiska sprzecznego w wiążącymi Organ podatkowy orzeczeniami sądów administracyjnych” (wyrok z 16 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 766/21). Wyższe opodatkowanie mimo zaprzestania wykorzystywania nieruchomości do celów gospodarczych Jedna ze spółek w 2011 r. zaprzestała wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Pomimo tego fiskus chciał pobierać od niej zawyżony podatek jeszcze przez 6 lat. W 2018 roku organ podatkowy stwierdził, że firma zalesiła sporne grunty zdewastowane i zdegradowane wskutek własnej działalności polegającej na produkcji towarów chemicznych. Rekultywacja tych gruntów związana jest więc z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dopiero po zakończeniu rekultywacji, będzie można stwierdzić, iż nieruchomość została zalesiona i nie jest już wykorzystywana do działalności firmy. WSA w Lublinie przychylił się do skargi przedsiębiorcy, broniącego swojego stanowiska, iż nie wykorzystywał spornej nieruchomości w swojej działalności gospodarczej. Sąd orzekł, że sam brak decyzji organów o zakończeniu prac rekultywacyjnych nie może stanowić podstawy do niekorzystnego dla przedsiębiorcy opodatkowania go podatkiem od nieruchomości: „To bowiem fakt zaprzestania wykorzystywania gruntu dla celów gospodarczych ma znaczenie na gruncie ustawy podatkowej, a nie formalne zakończenie postępowania administracyjnego w przedmiocie rekultywacji” (wyrok z dnia 25 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 11/20). Służebność przesyłu a podatek od nieruchomości W wyroku z 24 kwietnia 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stanął po stronie podatnika, wobec którego organy podatkowe obu instancji podtrzymywały decyzję obciążającą go wyższą stawką opodatkowania podatkiem od nieruchomości z tytułu posiadania w 2014 r. gruntu pod liniami energetycznymi. Organy stały na stanowisku, że nie wykazał on tej działki do opodatkowania jako przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Podatnik tłumaczył, że grunt wykorzystywany jest pod działalność leśną, a umowa ustanowienia na nim służebności przesyłu została zawarta dopiero w grudniu 2015 r. Organ I instancji, jak i organ odwoławczy, stwierdziły, że nie ma to znaczenia, bo operator energetyczny korzystając z działek sąsiadujących, na których prowadzi swoją działalność przesyłu prądu, musi korzystać z pasów ziemi położonych pod przewodami, choćby dla konserwacji przedmiotowej sieci. Dlatego też nawet grunty położone pod liniami energetycznymi służą prowadzeniu działalności gospodarczej. Olsztyński sąd uchylił decyzję organów, bo jak stwierdził: „Podatek od tego gruntu mógł zostać określony dopiero od stycznia 2016 r., tj. od miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do ustanowienia służebności przesyłu” (sygn. akt I SA/Ol 26/20). Nie wcześniej. To, że właściciel jest przedsiębiorcą nie może z automatu obarczać jego nieruchomość podatkiem Rozbieżności interpretacyjne przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości powodują, że właściciele i posiadacze budynków, budowli czy gruntów niejednokrotnie płacą znacznie wyższe podatki niż powinni. O wysokości obciążenia daniną decyduje nie tylko rozróżnienie czy nieruchomość jest budynkiem czy wykorzystywaną do prowadzenia działalności gospodarczej budowlą. Już przy obliczaniu powierzchni użytkowej, stanowiącej podstawę opodatkowania budynków, trzeba pamiętać, że nie zalicza się do niej powierzchni pomieszczeń o wysokości mniejszej niż 1,40 m, a o wysokości od 1,40 m do 2,20 m zalicza się jedynie w 50 procentach. Częstą przyczyną zawyżania ciężaru przedsiębiorców jest błędne kwalifikowanie instalacji technicznych jako podlegających opodatkowaniu stawką przeznaczoną dla budowli. „… o tym, czy dana budowla podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie może decydować, jak przyjął organ interpretacyjny, sam fakt posiadania jej przez podmiot będący przedsiębiorcą” – orzekł NSA w wyroku z 14 października 2020 r. (sygn. akt II FSK 1675/18). Można wystąpić o należny zwrot Będąc właścicielem czy użytkownikiem wieczystym nieruchomości, zwłaszcza jeśli jest się jednocześnie przedsiębiorcą, warto zweryfikować, czy odprowadzany każdego roku podatek został prawidłowo naliczony. Może się bowiem okazać, że znacznie przewyższa należną kwotę. Właściciele nieruchomości nie tylko mają możliwość sprawdzenia czy odprowadzany podatek jest naliczany prawidłowo, ale i ubiegania się o zwrot nadpłaty – i to nawet do 5 lat wstecz. Do tego ustawa przewiduje zwolnienia z opodatkowania, o których część właścicieli nieruchomości może nie wiedzieć i nie korzystać z przysługujących ulg. Robert Nogacki, właściciel Kancelarii Prawnej Skarbiec specjalizującej się doradztwie prawnym, podatkowym oraz strategicznym dla przedsiębiorców
Podatek gruntowy, czyli opłata od wieczystego użytkowania gruntu, jest zwana również podwójnym podatkiem od nieruchomości. Obowiązek opłacania podatku gruntowego spoczywa nie tylko na właścicielach i użytkownikach wieczystych gruntów, ale także na posiadaczach obiektów, które są własnością gminy bądź skarbu gruntowy - powstanie obowiązku zapłatyZawarcie umowy użytkowania wieczystego dokonywane jest zawsze w formie aktu notarialnego z obowiązkowym wpisem do księgi wieczystej. Uprawnienia użytkownika są zatem podobne do tych, które przysługują właścicielowi. Co najważniejsze, ma on prawo do korzystania gruntu z wyłączeniem osób trzecich. Dozwolone jest także dysponowanie przysługującym prawem. Oznacza to, że możliwa jest jego sprzedaż, obciążenie czy dziedziczenie. Co więcej, użytkownik wieczysty ma pełne prawo do budowli wzniesionych na użytkowanym gruncie. Z drugiej jednak strony mogą go dosięgnąć nieprzyjemne konsekwencje, takie jak przeprowadzenie egzekucji z przysługującego mu prawa. Użytkowanie wieczyste zawiera się co do zasady na dziewięćdziesiąt dziewięć lat. Ze względu na cel gospodarczy użytkowania, okres ten ulec może skróceniu – nie może wynosić jednak mniej niż 40 lat. Wysokość podatku gruntowego jest stała i niezależna od tego, jaki dochód przynosi nam dany grunt. Ustalana jest przez władze gminy, na terenie której grunty się znajdują. Kwota należna do zapłaty to wynik mnożenia stawki oraz powierzchni możemy cztery stawki procentowe:0,3% ceny nieruchomości przeznaczonej na cele obronności, pod budowę obiektów sakralnych, na działalność charytatywną;1% ceny nieruchomości przeznaczonej na cele rolne, mieszkaniowe i działalność sportową;2% ceny nieruchomości przeznaczonej na działalność turystyczną;3% ceny za pozostałe nieruchomości gruntowe. Na wysokość podatku gruntowego nie wpływa klasa gruntu. Stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od 15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej. Zgodnie z art. 73 ust. 1. ustawy o gospodarce nieruchomościami: "jeżeli nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla celu podstawowego, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste"Podatek gruntowy - zwolnienie od zapłaty Od zapłaty podatku gruntowego zwolnione są grunty, które:leżą pod wodami płynącymi i kanałami żeglownymi;są pasem drogowym bądź drogą;zostały zaklasyfikowane jako użytek rolny, grunt zadrzewiony i zakrzewiony na użytkach rolnych lub las. W takiej sytuacji w grę wchodzi bowiem podatek rolny bądź leśny (stosownie do rodzaju gruntu);są nieużytkiem bądź użytkiem opłaty wnoszone są przez cały okres trwania użytkowania wieczystego. Płatność następuje z góry za dany bieżący rok, a uregulowana musi zostać do 31 marca. Za spóźnienie w płatności naliczane są karne odsetki, których wysokość regulują odpowiednie przepisy ordynacji podatkowej.
System opodatkowania nieruchomości w Polsce tworzą trzy podatki. Obok będącego przedmiotem niniejszego artykułu podatku od nieruchomości są to: podatek rolny i podatek leśny. Podatek od nieruchomości, uregulowany przede wszystkim przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz. U. z 2006 r., nr 121, poz. 844, z późn. zm., dalej zwana ma w większości gmin w Polsce pod względem wydajności fiskalnej duże znaczenie. Co podlega opodatkowaniu omawianym podatkiem? Odpowiedź na powyższe pytanie daje przepis art. 2 Zgodnie z nim opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nie tylko, jak sugeruje nazwa podatku, nieruchomości, ale i obiekty budowlane. We wspomnianym przepisie ustawodawca doprecyzowując przedmiot opodatkowania w podatku od nieruchomości wskazał, że opodatkowane omawianym podatkiem mogą być grunty, budynki lub budowle. W przypadku budynków i budowli możliwe jest nawet opodatkowanie wyłącznie określonej części o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje pojęcia „grunt” wobec czego konieczne jest odwołanie się w tym zakresie do właściwych przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej zwany grunt to cześć powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności. Oczywiście opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają tylko te grunty, które nie są opodatkowane podatkiem rolnym lub leśnym. O tym, którym z wyżej wymienionych podatków opodatkowany powinien zostać konkretny grunt decyduje jego przeznaczenie stosownie do zapisów w ewidencji gruntów, którą zgodnie z art. 21 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne ( Dz. U. z 2005 r. nr 240, poz. 2027 z pózn. zm.) powinny kierować się organy przy wymiarze podatków. Wyjątek od tej zasady dotyczy tzw. gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, czyli faktycznie w prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności wykorzystywanych. Te, nawet jeśli zostały w ewidencji sklasyfikowane jako rolne lub leśne, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i to według najwyższych - przewidzianych dla „firmowych” nieruchomości - stawek. Budynek, to zgodnie z art. 1a ust. 1 lit. 1 ) obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który spełnia trzy warunki: - jest trwale związany z gruntem, - wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych - posiada fundamenty oraz dach. W literaturze przedmiotu uznaje się, że warunek trwałości połączenia budynku z gruntem należy uznać za spełniony, gdy połączenie dokonane jest dla trwałego użytku, a ewentualne odłączenie pociągałoby za sobą uszkodzenie lub istotną zmianę całości bądź odłączonej części. Innymi słowy budynek to obiekt, który nie jest konstrukcyjnie przeznaczony do przenoszenia w inne miejsce bez jego uszkodzenia i jest posadowiony na stałe, przy czym możliwość przeniesienia obiektu w inne miejsce, która ma stanowić o tym, że obiekt ten nie jest budynkiem nie może być rozumiana, jako możliwość rozebrania każdego obiektu na części (np. przez odzyskanie cegieł lub desek) i ponownego "wybudowania" go w innym miejscu (tak WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 16 marca 2010 r., sygn. I SA/Bk 42/10). W świetle komentowanego przepisu nie mogą za budynki być uznane wszelkie obiekty o charakterze prowizorycznym np. szopki, garaże bez fundamentów, wiaty czy altany oraz te wzniesione na ściśle określony ustawie o podatkach i opłatach lokalnych funkcjonuje także legalna definicja pojęcia „budowla”. W myśl art. 1a ust. 1 lit. 2 ) jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Z powyższej definicji wynika, że każdy obiekt budowlany (za wyjątkiem obiektu małej architektury) niebędący budynkiem jest budowlą. Zgodnie z ciekawym, choć kontrowersyjnym stanowiskiem NSA, gdy dany budynek faktycznie wykracza poza jego ustawowo określone elementy, wówczas przestaje być budynkiem w rozumieniu art. 1a ust. 1 lit 1 Przykładem może być budynek stacji transformatorowej, który jako wypełniony urządzeniami energetycznymi, kubaturowo zajmującymi jego przestrzeń w znacznym stopniu funkcjonalnie tworzy całość gospodarczą. Budynek taki, zdaniem NSA, staje się obiektem budowlanym, ze wszystkimi cechami budowli. Przy dokonywaniu tego rodzaju kwalifikacji obiektów należy zawsze mieć na uwadze jego elementy funkcjonalne, czyli przeznaczenie, wyposażenie oraz sposób i możliwości wykorzystanie tego obiektu jako całości (wyrok NSA z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt. II FSK 1409/08). Przykładami budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości będą lotniska, drogi, linie telekomunikacyjne, sieci transformatorowe, światłowody, instalacje przemysłowe, niektóre wiaty czy tablice reklamowe, itp. Nie zawsze jednak organ może oczekiwać, że właściciel budowli zapłaci podatek. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają bowiem wyłącznie budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czyli, jak wyjaśnia ustawodawca w art. art. 1a ust. 1 lit. 3 ) będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego tę działalność. Rozstrzyganie o tym, jak zakwalifikować dany obiekt często nie jest zadaniem łatwym. W wątpliwych przypadkach warto pamiętać o możliwości skorzystania z usług biegłego. Ustawodawca przewidział szereg zwolnień podatkowych o charakterze zarówno przedmiotowym, jak i przedmiotowo-podmiotowym, których szczegółowe zasady uregulowane są nie tylko w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, ale i w szeregu innych ustaw. Poza tymi zwolnieniami rady poszczególnych gmin są uprawnione do wprowadzania na swoim terenie także jest podatnikiem?Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości spoczywa na każdym podmiocie, któremu przypisać można prawo własności, użytkowanie wieczyste, posiadanie samoistne a w określonych sytuacjach także posiadanie zależne nieruchomości albo obiektu budowlanego podlegającego opodatkowaniu. Gmina nie może traktować jak podatnika natomiast podmiotu, który nie jest właścicielem, użytkownikiem wieczystym ani posiadaczem samoistnym czy w ściśle określonych sytuacjach posiadaczem zależnym choćby nawet ten z władania nieruchomością czerpał określone korzyści. Własność, posiadanie i użytkowanie wieczyste to pojęcia ze sfery prawa cywilnego. Prawo własności uregulowane w art. 140 i n. to najszersze prawo rzeczowe wiążące się z możliwością niemal nieograniczonego korzystania z rzeczy, pobierania z niej pożytków i innych dochodów oraz rozporządzania nią. Użytkowanie wieczyste to prawo rzeczowe, które może być ustanowione wyłącznie na gruntach Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Regulacja dotycząca prawa użytkowania wieczystego znajduje się nie tylko w Kodeksie cywilnym (art. 232 i n. , ale i w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Prawo użytkowania wieczystego od prawa własności pod względem treści różni się tym, że użytkowanie jest prawem na rzeczy cudzej o charakterze czasowym, a jego granice wyznacza przede wszystkim umowa zawarta przez użytkownika ze Skarbem Państwa lub jednostką samorządu terytorialnego (względnie ze związkiem tych jednostek). Ponieważ prawo użytkowania wieczystego dotyczyć może jedynie gruntów, zgodnie z art. 235 § 1. budynki i inne urządzenia wzniesione na tych gruntach stanowią własność użytkownika wieczystego. W rezultacie użytkownik wieczysty zabudowanego gruntu płaci z tytułu samego użytkowania jedynie podatek od gruntu, natomiast podatek od zabudowań płaci on już jako ich właściciel. Zgodnie z art. 336 posiadaczem samoistnym rzeczy jest osoba, która włada nią jak właściciel, w odróżnieniu od tzw. posiadacza zależnego, który faktycznie włada rzeczą jak użytkownik, zastawnik czy najemca, czyli na podstawie pewnego stosunku prawnego wyposażającego posiadacza zależnego w ściśle określone uprawnienia. Posiadacz zależny jest podatnikiem tylko w jednym wypadku - jeśli swym posiadaniem obejmuje nieruchomość lub obiekt budowlany Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Podstawą takiego posiadania może być umowa zawarta z właścicielem lub Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa, inny tytuł prawny, np. decyzja o przekazaniu nieruchomości w trwały zarząd. Względnie posiadanie to może także występować bez tytułu prawnego. W tym ostatnim jednak wypadku, jeżeli posiadanie zależne dotyczy nieruchomości lub obiektów budowlanych wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, podatnikami pozostają oddziały terenowe Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa albo nadleśnictwa Lasów Państwowych, faktycznie władające przedmiotem podlegającym opodatkowaniu. Czytaj także: Podatek od nieruchomości podmiotów gospodarczych>>Podstawa opodatkowania w podatku od nieruchomościPodatek od nieruchomości naliczany jest w odniesieniu do gruntów od ich powierzchni a dla budynków lub ich części od tzw. powierzchni użytkowej. Specyficzne w tym zakresie rozwiązanie przewidziano dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Co do zasady podstawą opodatkowania jest dla nich wartość początkowa stanowiąca zgodnie z przepisami ustaw: z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.,) (art. 22g. 1. i n.) oraz z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) (art. 16g. 1. i n.) podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, a dla budowli ulepszonych lub po aktualizacji wyceny - wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny. Natomiast w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawę stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. W niektórych przypadkach od budowli lub ich części nie dokonuje się w ogóle odpisów amortyzacyjnych. Wówczas za podstawę opodatkowania uznaje się ich wartość rynkową, określoną przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Stawki podatkuW podatku od nieruchomości przewidziano zarówno stawki kwotowe, jak i procentowe. Te pierwsze stosuje się w odniesieniu do gruntów i budynków, te drugie wobec budowli. Wysokość stawek jest różna w zależności od rodzaju i sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania. Najniższe stawki przewidziane są dla budynków mieszkalnych i tzw. gruntów pozostałych. Z kolei najwyższe - dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pewne preferencje względem standardowych stawek przewidzianych dla przedsiębiorców ustawa wprowadza wobec budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym, działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych oraz odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego prowadzonej przez organizacje pożytku publicznego. Określone ustawą stawki mają charakter stawek maksymalnych- stanowiących górną granicę dla stawek, które rada gminy samodzielnie wprowadza uchwałą na swoim poboruOrganem podatkowym w sprawach dotyczących podatku od nieruchomości jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania. Jemu podatnicy składają przewidziane ustawą informacje i deklaracje, on też wydaje niezbędne w sprawach dotyczących omawianego podatku decyzje. Technika poboru podatku od nieruchomości jest zróżnicowana względem podatników będących osobami fizycznymi i innymi podmiotami prawa. Na osobach fizycznych ciąży obowiązek złożenia organowi podatkowemu informacji o posiadanych nieruchomościach i obiektach budowlanych. Powinna ona zostać sporządzona na formularzu według ustalonego przez radę gminy w drodze uchwały wzoru. Przy podejmowaniu przedmiotowej uchwały rada gminy ma możliwość określenia warunków i trybu składania informacji za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Do wypełnienia omawianego formularza niezbędne jest podanie jest przez podatnika przede wszystkim danych dotyczących podmiotu i przedmiotu opodatkowania koniecznych do wymiaru i poboru podatku od nieruchomości. Informację składa się w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego lub od dnia zaistnienia zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania w danym roku, a w szczególności zmiany sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części. Co ważne dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego nie można utożsamiać z dniem, w którym powstaje przedmiotowy obowiązek. Zgodnie z art. 6 ust. 1. i n. co do zasady obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Aby zobrazować różnicę pomiędzy tymi datami można wskazać, że w przypadku gdy osoba fizyczna celem zakupu domku jednorodzinnego podpisuje stosowny akt notarialny dnia 1 czerwca 2010 r. organ ma prawo oczekiwać od niej złożenia informacji o tej nieruchomości do dnia 15 czerwca 2010 r., natomiast obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nabytej nieruchomości powstanie dopiero dnia 1 lipca 2010 r. Jeżeli jednak mamy do czynienia z budowlą lub budynkiem nowo wybudowanym, obowiązek powstaje dopiero z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Natomiast w razie gdyby w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. Wygaśnięcie obowiązku podatkowego następuje zawsze z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności go uzasadniające. Co, jeśli osoba fizyczna zaniecha wypełnienia obowiązku nadesłania informacji? Organ powinien wówczas ją do tego wezwać. Dopiero zignorowanie stosownego wezwania uzasadnia wszczęcie wobec podatnika na podstawie art. 165 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. dalej zwana postępowania podatkowego celem zebrania niezbędnych dowodów i wydania decyzji. Niezależnie od powyższego wójt może zwrócić się do właściwego organu z wnioskiem o ukaranie niesubordynowanego podatnika, ponieważ zgodnie z art. 54. § 1. ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765) podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Dane zawarte w informacji stanowią podstawę do ustalenia osobie fizycznej wysokości podatku do zapłaty w decyzji. Wójt zanim ją wyda powinien jednak wszcząć wobec konkretnego podatnika postępowanie podatkowe, a następnie, pomimo iż w praktyce jedynym dowodem „zebranym w sprawie” jest najczęściej informacja sporządzona przez samego podatnika, zawiadomić go o możliwości wypowiedzenia się zgodnie z art. 200 Tak sformalizowanego trybu można zaniechać jedynie, gdy stan faktyczny nie uległ żadnej zmianie. Podatnicy będący osobami fizycznymi płacą podatek od nieruchomości w czterech ratach, w ściśle określonych terminach: do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego. Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku organ podatkowy dokonuje zmiany decyzji, którą ustalono ten podatek. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne. Podstawowa różnica pomiędzy zasadami obowiązującymi podatników będących osobami fizycznymi a regułami dotyczącymi pozostałych podatników polega na tym, że podatnicy nie będący osobami fizycznymi nie składają informacji, nie czekają też z zapłatą podatku na decyzję wójta. Do ich obowiązków należy natomiast składanie, w terminie do dnia 15 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracji na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał już w trakcie roku podatkowego, po 15 stycznia, deklarację należy złożyć w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku. Z kolei w razie zaistnienia zdarzenia mającego wpływ na wysokość opodatkowania w danym roku, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia podatnik powinien złożyć korektę wcześniej złożonej deklaracji. Te deklaracje, podobnie jak omówione powyżej informacje składane przez osoby fizyczne powinny być również sporządzone na formularzu według ustalonego przez radę gminy wzoru. W tym miejscu można zauważyć, że rada ma możliwość ustalenia wzorów informacji i deklaracji w uchwale dotyczącej stawek podatku albo podjęcia osobnej w tym przedmiocie uchwały. Przez wzgląd na konieczność podejmowania nowych uchwał ilekroć zmianie ma ulec wysokość stawek ( w praktyce co roku) wygodniejszym wyjściem wydaje się podjęcie osobnej uchwały w przedmiocie wzorów. Osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jak również odziały terenowe Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz nadleśnictwa Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe wpłacają obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości - bez wezwania - na rachunek budżetu właściwej gminy, w dwunastu ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca. Rada gminy może zarządzać pobór podatku od nieruchomości w drodze inkasa oraz wyznaczać inkasentów i określać wysokość wynagrodzenia za inkaso. Taki sposób poboru omawianego podatku może jednak dotyczyć wyłącznie osób także: Podatki i opłaty lokalne>>Jaki jest polski podatek od nieruchomości?Chociaż regulacja prawna przedmiotowego podatku zawiera się raptem w kilku artykułach, w praktyce stosowanie tych przepisów rodzi wiele wątpliwości. Dotyczą one rozstrzygania czy dany obiekt stanowi budynek, jego część czy może budowlę, problemów z ustalaniem osoby podatnika zwłaszcza w przypadku oddawania przedmiotów podlegających opodatkowaniu przez trwałych zarządców w posiadanie zależne, stosowania zwolnień zarówno tych przewidzianych ustawą , jak i tych wprowadzanych lokalnie na mocy uchwały rady od powyższego wskazać należy, że sporo kontrowersji budzi sama konstrukcja omawianego podatku. Głównym zarzutem stawianym przez przeciwników omawianego podatku w obecnym kształcie jest zasada naliczania podatku w większości przypadków nie od wartości a od metrażu przedmiotów opodatkowania. Wskazuje się, że realizacji zasady sprawiedliwości podatkowej lepiej służyłby model, w którym podstawą opodatkowania byłaby wartość katastralna nieruchomości, ich wartość wynikająca ze specjalnego rejestru zwanego katastrem. Niestety, ze względu na koszty, czasochłonność, opór znacznej części społeczeństwa i związany z powyższym brak odwagi polityków, wprowadzenia nowych rozwiązań nie należy spodziewać się WęgrzynekSektor Publiczny
Od 1 stycznia 2020 r. mamy kilka zmian, związanych z podatkiem od nieruchomości. Oprócz stawki, która wzrosła, mamy jeszcze parę innych istotnych kwestii. Co dokładnie musisz wiedzieć? Wiem, wiem, to już trzeci z kolei artykuł o podatkach 🙂 Wcześniej pisałem o rozliczaniu najmu mieszkania oraz pokazywałem jak wypełnić PIT, jeśli wynajmujemy mieszkanie. Mamy jednak początek roku i jest to czas, gdzie dość mocno wchodzimy w temat podatków i ich rozliczania. Dziś na tapetę bierzemy podatek od nieruchomości. Kto musi płacić podatek od nieruchomości? Jeśli jesteś: właścicielem posiadaczem samoistnym (czyli używasz nieruchomości, jakbyś był jego właścicielem, choć z prawnego punktu widzenia nim nie jesteś) użytkownikiem wieczystym posiadaczem mienia publicznego na podstawie zawartej umowy lub bez takiej umowy to płacisz podatek od nieruchomości za: grunt, który nie jest gruntem rolnym lub lasem budynek mieszkanie lub lokal użytkowy, które mają księgę wieczystą (są wyodrębnione prawnie) Zapytasz pewnie: a co jeśli jestem współwłaścicielem nieruchomości? Trafne pytanie 🙂 Jego opłacenie to obowiązek solidarnościowy. Co w praktyce oznacza, że nie ma znaczenia, czy opłaci go jeden ze współwłaścicieli, a później się rozliczą między sobą czy każdy osobno. Ważne tylko, żeby łączna kwota się zgadzała. Kto nie musi płacić podatku od nieruchomości? Mówi o tym art. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Tych wyłączeń jest trochę, więc nie wiem, czy jest sens, żebym wszystkie je tu wymieniał. Myślę, że najlepiej będzie jeśli sam zerkniesz do ustawy. Tutaj znajdziesz jej aktualną treść. Jakbyś miał jakieś wątpliwości, czy łapiesz się na zwolnienie to napisz do mnie. Postaram się pomóc i wyjaśnić 🙂 Od kiedy musisz płacić podatek od nieruchomości? Obowiązek podatkowy powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. Tyle jeśli chodzi o cytat :), a teraz posłużmy się przykładem – jeśli kupiliśmy mieszkanie 17 maja, to obowiązek podatkowy mamy od 1 czerwca. Jeżeli obowiązek podatkowy ma związek z istnieniem budowli albo budynku lub ich części, to powstaje 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Czyli jeśli przykładowo skończyliśmy budowę domu 17 maja 2020 r. to obowiązek podatkowy powstaje 1 stycznia 2021 r. Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek. Wracając do przykładu mieszkania – załóżmy, że sprzedałem je 20 lipca. Obowiązek podatkowy wygasa 31 lipca. Myślę, że jest to zrozumiałe. Jak wypełnić informację/deklarację? Jako że podatek od nieruchomości jest podatkiem lokalnym formularze mogą się nieznacznie różnić wyglądem w zależności od gminy. Tak czy inaczej najlepiej jest wejść na stronę internetową danej gminy (lub udać się do urzędu) i stamtąd pobrać druk. Ja posłużę się formularzem, znajdującym się na stronie Urzędu Miasta Gdańska. Na górze wpisujemy swój numer PESEL. W części zaznaczamy opcję „złożenie informacji”, w części miesiąc i rok. W części B zaznaczamy odpowiednie kratki w zależności od tego, czy jesteśmy właścicielem czy współwłaścicielem. W części C wpisujemy swoje dane. Natomiast cała część D dotyczy rodzajów nieruchomości, za które płacimy podatek. Od do wpisujemy liczbę metrów kwadratowych powierzchni użytkowej. Natomiast w części która dotyczy budowli wpisujemy jej wartość. Dlaczego tak? Dlatego, że inaczej liczy się podatek od nieruchomości, które – w rozumieniu przepisów – są budowlami (szczegóły poniżej, w akapicie Ile wynosi stawka podatku od nieruchomości?). Dodatkowo, oprócz informacji, należy wypełnić też załączniki. Opisujemy w nich szczegółowo przedmioty (nieruchomości), które podlegają opodatkowaniu (załącznik ZIN-1). Oraz – jeśli mamy do tego prawo – również te, które są zwolnione z opodatkowania (załącznik ZIN-2). Gdzie i w jakich terminach złożyć informację/deklarację? Do 14 dni od dnia, gdy: kupiłeś nieruchomość, zacząłeś z niej korzystać jak właściciel, zyskałeś prawo użytkowania wieczystego, zmieniła się wysokość podatku, bo na przykład sprzedałeś część gruntu. W przypadku np. budowy lub rozbudowy domu deklarację składasz wtedy do 15 stycznia przyszłego roku. Gdzie składasz dokumenty? W urzędzie gminy, na terenie której znajduje się nieruchomość. Możesz to zrobić osobiście, wysłać pocztą lub złożyć przez Internet, jeśli gmina daje taką możliwość. Ważna informacja: nawet jeśli korzystasz ze zwolnienia, to i tak złóż informację. Co dalej? Gmina przekaże Ci decyzję o wysokości podatku. Dopóki jej nie otrzymasz, nic nie musisz płacić. Jeśli w następnych latach nic się nie zmienia (czyli przykładowo dalej masz swoje mieszkanie) nie musisz już składać informacji. Gmina sama dostarczy decyzję. Jak i w jakich terminach zapłacić podatek od nieruchomości? Osoby fizyczne płacą podatek od nieruchomości w 4 ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego. Natomiast osoby prawne (przykładowo firma, która jest właścicielem nieruchomości) i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej) za poszczególne miesiące w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego – do 15. dnia każdego miesiąca, a za styczeń do 31 stycznia. W przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł rocznie, płaci się go jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty. Jeśli roczny podatek będzie niższy niż 7,80 zł, nie dostaniesz decyzji i w ogóle nie zapłacisz podatku. Podatek od nieruchomości możesz zapłacić przelewem lub w kasie. Ile wynosi stawka podatku od nieruchomości? Wysokość podatku od nieruchomości ustala gmina. Stawka nie może być jednak wyższa niż maksymalna, która jest ustalona w ustawie o podatkach o opłatach lokalnych. Są one różne w zależności od rodzaju nieruchomości. W 2020 r. są one wyższe niż w zeszłym roku. Powodem jest inflacja. Zgodnie z ustawą, maksymalne stawki ulegają zmianie, uwzględniając wskaźnik inflacji publikowany przez GUS z poprzedniego półrocza. A że w pierwszym półroczu 2019 r. inflacja wyniosła 1,8% mamy tego skutek w postaci wyższego podatku od nieruchomości w roku 2020. Aktualne maksymalne stawki kształtują się następująco: Grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków: 0,95 zł od 1 m2 powierzchni; Grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych – 4,80 zł od 1 ha powierzchni. Grunty pozostałe, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego – 0,50 zł od 1 m2 powierzchni. Grunty niezabudowane objęte obszarem rewitalizacji, o którym mowa w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. poz. 1777), i położonych na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszkalnym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami prawa budowlanego – 3,15 zł od 1 m2 powierzchni. Budynki lub ich części mieszkalne – 0,81 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej. Budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynki mieszkalne lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej: 23,90 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej; Budynki lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym – 11,18 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej. Budynki lub ich części związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń: 4,87 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej; Budynki pozostałe lub ich części, w tym zajęte na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego: 8,05 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej; Budowle – 2 % ich wartości określonej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Czyli przykładowo, w 2020 r. za mieszkanie o pow. 45 m2 zapłacimy maksymalnie 36,45 zł podatku od nieruchomości za cały rok (45 m2 x 0,81 zł). A co jeśli masz mieszkanie i miejsce w hali garażowej, które posiada osobną księgę wieczystą? Za miejsce zapłacisz dodatkowo 8,05 zł / m2. Warto jeszcze zwrócić uwagę, że w przypadku budowli to nie powierzchnia, a jej wartość stanowi podstawę opodatkowania (rozróżnieniu, co jest budynkiem, budowlą, a co obiektem budowlanym poświęcę osobny artykuł). Miejmy też na uwadze fakt, że np. jeśli w mieszkaniu jest biuro (czyli jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej) to zapłacimy 23,90 zł / m2, a nie 0,81 zł / m2. Nie musisz wyliczać podatku samemu. Ty składasz informację/deklarację, a podatek wylicza gmina i dostarcza Ci decyzję. Podobał Ci się ten artykuł? Uważasz, że jest wartościowy i komuś jeszcze może się przydać? Udostępnij go proszę
Podatek od gruntu – ile wynosi i kto go opłaca? Będąc właścicielem gruntu, trzeba liczyć się z ponoszeniem opłat za jego użytkowanie. Jedną z nich jest podatek od gruntów, który jest opłata od wieczystego użytkowania gruntu. Kto ma obowiązek uiszczać taki podatek i ile wynosi podwójny podatek od nieruchomości? Będąc właścicielem gruntu, trzeba liczyć się z ponoszeniem opłat za jego użytkowanie. Jedną z nich jest podatek od gruntów, który jest opłata od wieczystego użytkowania gruntu. Kto ma obowiązek uiszczać taki podatek i ile wynosi podwójny podatek od nieruchomości? | Foto: Shutterstock Co to jest podatek od gruntu i kto musi go płacić? Zacznijmy od wyjaśnienia, czym jest podatek gruntowy. Jest to opłata od wieczystego użytkowania gruntu. Określana jest również podwójnym podatkiem od nieruchomości. Dlaczego? Ponieważ, osoby fizyczne lub prawne, będące właścicielami lub użytkownikami wieczystymi, muszą płacić zarówno podatek od gruntów, jak i nieruchomości. Z tym że podatek od nieruchomości dotyczy nie tylko budynków i budowli, ale także gruntów, stąd nazwa podwójny podatek od nieruchomości. Kto musi uiszczać tę opłatę? Obowiązek opłacania podatku gruntowego dotyczy osób fizycznych i prawnych, które są właścicielami albo użytkownikami wieczystymi, a także jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Dodatkowo spoczywa on również na posiadaczach zależnych, którzy posiadają obiekty będące własnością gminy lub Skarbu Państwa. Ile wynosi podatek od gruntów? Jedną z podstawowych kwestii, które najbardziej interesują płatników podatku od gruntów, jest jego wysokość. Podatek ma stałą kwotę, która nie jest zależna ani od jakości gruntów, ani ich wartości. Za jej ustalenie odpowiadają władze gminy, na której znajdują się grunty. W jaki sposób wyliczana jest wysokość opłaty dla konkretnej nieruchomości? Jest ona liczona poprzez pomnożenie ustalonej przez gminę stawki przez wielkość powierzchni gruntu, będącego własnością konkretnej osoby. Obowiązują cztery stawki procentowe podatku, liczone od ceny danej nieruchomości. Mianowicie: 0,3% ceny nieruchomości, która jest przeznaczona np. pod obiekty sakralne, na cele obronności czy działalność charytatywną; 1% ceny nieruchomości na cele rolne, mieszkaniowe i działalność sportową; 2% ceny nieruchomości, która przeznaczona jest na działalność turystyczną; 3% ceny pozostałe nieruchomości gruntowe. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Podstawą do naliczania tego podatku jest deklaracja, którą należy złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta – w zależności od miejsca położenia nieruchomości. Podatek płaci się w ratach, przez cały okres użytkowania wieczystego. Zazwyczaj uiszcza się go raz do roku z góry za bieżący rok. Płatność musi zostać uregulowana do 31 marca. Opóźnienia w płatności podatków skutkują naliczaniem karnych odsetek. Ich wysokość uregulowana jest w przepisach ordynacji podatkowej. Zwolnienie z podatku od gruntów W ustawie przewidziano również pewne wyłączenia. Zwolnione z opłaty są niektóre grupy gruntów, np. drogi czy nieużytki. Za jakie grunty nie trzeba zatem odprowadzać podatku? Przede wszystkim podatku gruntowego nie trzeba płacić, gdy jesteśmy właścicielem użytków rolnych oraz lasów. Jednak jest tu jedno „ale”. Nie mogą być one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ wtedy normalnie należy rozliczyć podatek. Dodatkowo, opłaty od gruntów nie pobiera się, gdy są one własnością państw obcych lub międzynarodowych organizacji, są przeznaczone na siedziby konsulatów lub misji. Oprócz powyższych zwolnione z podatku gruntowego są grunty leżące pod wodami płynącymi i kanałami żeglownymi. Do tej grupy należą też grunty przeznaczone pod budowę dróg publicznych, a także leżące na terenach objętych ochroną. Dodatkowo gmina również może zadecydować o dodatkowych zwolnieniach z podatku od gruntów na jej terenie. Podatek od nieruchomości Jak wspomniano wyżej, z podatkiem gruntowym wiąże się też podatek od nieruchomości. Podatek ten płaci się: za grunty niebędące gruntami rolnymi lub lasem, za budynek, za mieszkanie albo lokal użytkowy wyodrębnione prawnie, czyli mające księgę wieczystą. Uiszczanie płatności za podatek od nieruchomości obowiązuje: właściciela nieruchomości, posiadacza samoistnego – osoba, kto używa gruntów jak właściciel, ale nim nie jest, użytkownika wieczystego gruntów będących własnością publiczną – państwa lub samorządu, posiadacza mienia publicznego na podstawie zawartej umowy lub bez niej. Z kolei obowiązują również wyłączenia z płatności tego podatku. Dzieje się tak w konkretnych sytuacjach. Jak wskazano na stronie rządowej gdy właściciel nieruchomości nie prowadzi działalności gospodarczej, nie płaci podatku od nieruchomości za: budynki gospodarcze lub ich części, które: wykorzystywane są do działalności leśnej/rybackiej; tworzą gospodarstwo rolne i służą działalności rolniczej; przeznaczone są na specjalną produkcję rolną, np. uprawę w szklarniach czy prowadzenie pasiek; grunty i budynki, które są wpisane do rejestru zabytków, gdy są utrzymywane i konserwujesz według przepisów o ochronie zabytków; nieużytki, użytki ekologiczne, grunty zadrzewione i zakrzewione; działki przyzagrodowe – gdy właściciel należy do rolniczej spółdzielni produkcyjnej i spełniasz jeden z warunków: jest w wieku emerytalnym, jest inwalidą I albo II grupy, osobą o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym albo niezdolną do samodzielnej egzystencji; położone w rodzinnym ogrodzie działkowym: grunty, altany działkowe i obiekty gospodarcze o powierzchni zabudowy do 35 m2, np. drewutnia. Dodatkowo gmina, w której jest dana nieruchomość, może wprowadzić dodatkowe zwolnienia z podatku. Ile wynosi wysokość podatku od nieruchomości i od czego zależy? Przede wszystkim na jego wysokość ma wpływ powierzchnia gruntów i budynków lub ich części, a także stawka podatku, która przyjęła dana gmina. Maksymalne stawki podatku określa co roku Minister Finansów, waloryzując je na podstawie wskaźnika cen towarów i usług. Z kolei gmina sama ustala stawki podatku, jednak nie mogą być wyższe niż stawki maksymalne. Każdego roku gmina przesyła decyzję o wysokości podatku do jego podatników. W przypadku, gdy podatek od nieruchomości będzie niższy od 8,51 zł, w ogóle nie trzeba płacić podatku.
co to są grunty pozostałe w podatku od nieruchomości
